De liefde, zijn afkomst (het Brabantse boerenland) en de stad (Nijmegen) zijn onuitputtelijke thema’s voor Harry van de Vijfeijke. Ook in zijn zesde bundel Rugwind behandelt hij trefzeker zowel de hardnekkigheid van het menselijk verlangen als ook zijn herinneringen aan (jeugd-)liefdes en zijn ouders. Daarnaast onderzoekt de dichter hoe hem toch de stad als een warm geheel van gevels is gaan omarmen; onder andere de Waal, de pleinen en de cafés blijken belangrijke verbanden tussen toen en nu te kunnen genereren. Intussen blijft hij echter hartstochtelijk de stad uit, de polder in, schaatsen, lopen en wielrennen. 
Van de Vijfeijke neemt geen genoegen met de dwang van het woordenboek. Hij geeft een eigen betekenis aan woorden en uitdrukkingen en zet die, waar nodig, naar zijn hand (‘voorbeelder’/ ’rood veren borstje’ / ‘wijnhalzend’). De gedichten krijgen mede daardoor vaak een extra poëtische kracht. Alleen een meester van de taal kan oude thema’s een verrassend nieuwe vorm geven.

Beoordeel