Hanz Mirck (1970) is docent Nederlands, creatief vertaler,

muzikant, schrijver en dichter. Hij organiseert

poëzieactiviteiten, maakt deel uit van literaire jury’s

en is werkzaam als schrijfdocent en redacteur. Voor

(literaire) tijdschriften en kranten schrijft hij artikelen,

columns en gedichten. Hij publiceerde verscheidene

dichtbundels en een roman. De dichtbundel Het geluk

weet niets van mij (2002) werd genomineerd voor

de C. Buddingh-prijs en voor Wegsleepregeling van

kracht (2006) ontving hij de J.C. Bloem-poëzieprijs.

Sinds Hanz Mirck in 2004 samen met Ingmar Heytze

tweede werd in de verkiezing van de Dichter des

Vaderlands, wordt hij veelvuldig door de landelijke

media gevraagd om over de actualiteit te schrijven.

Voor dagbladen als de Gelderlander en De Stentor,

en radioprogramma’s van de VPRO en de EO maakt

hij gedichten.

In 2007 wint Mirck de wedstrijd die hem stadsdichter

van Zutphen maakte en in 2014 wordt hij voor dezelfde

functie gevraagd in de gemeente Apeldoorn. In de

jaren daarvoor schrijft hij gedichten over zijn woonplaats

Arnhem. Zodoende verschenen er in twaalf jaar

tijd tientallen stadsgedichten van zijn hand. De beste

45 daarvan zijn in chronologische volgorde opgenomen

in deze bundel.

‘Hanz Mirck [...] is veel meer dan een stadsdichter,

hij is er drie. Daardoor heeft hij inmiddels

meer expertise in stadsdichterschap

dan welke andere levende Nederlandse dichter

ook. [...] Hij voorziet zijn steden niet van

gedichten, hij laat zijn gedichten spelen in

de stad, als getuigenissen van een universeel

stedelijk leven. [...] Alleen een echte dichter

is het waard om stadsdichter te zijn, want alleen

echte dichters schrijven stadsgedichten

die hun directe aanleiding en zelfs hun stad

overstijgen. Hanz Mirck is zo’n dichter en in

deze bundel staan zijn beste stadsgedichten.’

INGMAR HEYTZE

Beoordeel